زنجیره پلی ساکارید آنتی ژن O با ناحیه هسته لیپید A در سطح پری پلاسمیک غشای سلولی متصل می شود تا یک مولکول لیپوپلی ساکارید کامل را تشکیل دهد. انتقال مولکول های لیپوپلی ساکارید از فضای پری پلاسمیک به غشای خارجی، اما مکانیسم ارائه آن در غشای خارجی هنوز نامشخص است. حدس زده می شود که ممکن است از طریق "پل بایر" در محل اتصال غشاهای داخلی و خارجی به دست آید.

Waal (Rfal) تنها آنزیمی است که با واکنش پیوند دهنده مرتبط است. Waal می تواند به طور موثر پلیمرهای با وزن مولکولی نسبی بزرگ یا الیگومرهای کوچک با وزن مولکولی نسبی را به ناحیه هسته لیپید A متصل کند. ویژگی اساسی واکنش پیوند این است که محافظه کارانه است و به مسیر سنتز آنتی ژن O وابسته نیست. آنتی ژن O سنتز شده توسط باکتری های مختلف از طریق راه های مختلف می تواند به طور موثری به هم متصل شود و بر روی سطح سلول بیان شود، که همچنین مبنای تحقیق و بیان آنتی ژن O هترولوگ سویه مهندسی ژنتیک Escherichia coli K-12 است.

ساختار اولیه اشریشیا کلی K-12 و سالمونلا تیفی موریوم وال هیچ شباهت آشکاری ندارد. اگرچه هر دو شامل چندین حوزه گذرنده هستند، پروفایل های آبگریز آنها به وضوح مشابه است، اما عملکرد آنها نمی تواند مکمل باشد. فعالیت مؤثر هر آنزیم Waal ممکن است به هماهنگی Waak (یعنی Rfak) نیاز داشته باشد، که نشان می‌دهد که اصلاح ساختار هسته خاص یا (و) تعامل خاص بین Waal و پروتئین Waak ممکن است برای فعالیت هر آنزیم Waal مورد نیاز باشد. در سطح سلول، آنتی ژن O فقط می تواند در راه اتصال با هسته لیپید A (مانند سالمونلا تیفی موریوم) یا در نحوه اتصال با هسته لیپید A یا بدون آن وجود داشته باشد. دومی توسط آنتی ژن O Vibrio cholerae O139 نشان داده می شود. تنها یک الیگوساکارید کوتاه (تک واحد تکرار شونده) متصل به هسته وجود دارد و پلی ساکارید کپسولی با وزن مولکولی نسبی زیاد (به هسته متصل نیست) دارای همان ساختار واحد تکرار شونده است.