را لوله جمع آوری یکی از چندین لوله مورد استفاده در آزمایشگاه برای جمع آوری خون برای انواع مختلف آزمایشات آزمایشگاهی از جمله بیوشیمی، هماتولوژی، سرولوژی و میکروبیولوژی بالینی است. جمع آوری نادرست لوله آزمایشگاهی می تواند منجر به افزایش یا کاهش کاذب نتایج آزمایش شود که ممکن است تشخیص بیمار و گزینه های درمانی را تغییر دهد. جمع آوری صحیح لوله گامی حیاتی در بهبود دقت و قابلیت اطمینان تست های آزمایشگاهی است.

خون جمع‌آوری‌شده در آزمایشگاه تحت فرآیندهای زیادی قرار می‌گیرد تا هرگونه ماده خارجی را قبل از اینکه برای آزمایش یا آنالیز خاص به داخل لوله مناسب کشیده شود، از بین ببرد. هنگامی که یک نمونه در یک لوله قرار می گیرد، مهم است که لوله بلافاصله بسته شود. این اطمینان حاصل می کند که نمونه با لخته یا سایر مواد خارجی آلوده نشده و از اکسیداسیون آنالیت های موجود در نمونه جلوگیری می کند.

هنگامی که خون به داخل لوله می رسد، تحت یک سری واکنش های شیمیایی قرار می گیرد که منجر به تشکیل لخته در بالای لوله می شود. این لخته سپس از خون جدا می شود و کشیدن و تجزیه و تحلیل سرم حاصل را ممکن می سازد.

در لوله های کلیوی، شکل و ساختار مقطع هر یک از بخش های مختلف با توجه به عملکرد آن متفاوت است. لوله پیچیده پروگزیمال (PCT) دارای یک اپیتلیوم مکعبی بلند ساده است. این اپیتلیوم با یک حاشیه برس متشکل از میکروویلی پوشانده شده است که سطح آن را 30-40 برابر افزایش می دهد. مکانیسم های سلولی که منجر به انتقال یون های اصلی ادرار مانند سدیم، کلرید و کلسیم می شود، در این اپیتلیوم انجام می شود. لوله پیچیده دیستال (DCT) و مجرای جمع کننده (CD) دو بخش نهایی نفرون کلیه هستند و نقش مهمی در جذب مجدد سدیم و آب دارند. سلول‌های DCT نیز توسط یک مرز برس احاطه شده‌اند، اما نوع سلولی که در اینجا غالب است، به عنوان یک سلول بین‌المللی شناخته می‌شود که حاوی Na/K/ATPase و آکواپورین است، یک کانال آبی که توسط وازوپرسین تنظیم می‌شود.

هنگامی که مایع داخل لوله ها به CD می رسد، تقریباً تمام محتوای سدیم آن دوباره جذب شده است. سپس وارد بصل النخاع کلیه می شود و در آنجا محتویات خود را متمرکز می کند تا به صورت ادرار دفع شود. جذب آب توسط مجرای جمع‌آوری توسط هورمون‌هایی مانند هورمون آنتی‌دیورتیک (ADH) تنظیم می‌شود که باعث تحریک یا مهار یک سری ناقل‌های پروتئین در دیواره‌های لوله‌ها می‌شود. DCT اواخر و مجرای جمع‌آوری این بازجذب را با تنظیم فعالیت این ناقل‌های پروتئین برای کنترل بازجذب سدیم تنظیم می‌کنند، به طوری که تنها مقدار کمی از سدیم بدن از طریق ادرار دفع می‌شود. این فرآیند همچنین ذخایر آب بدن را حفظ می کند. این فرآیند غلظت با غلظت بالای سدیم در ماده داخلی سلول ها در دیواره مجرای جمع کننده تسهیل می شود. این نتیجه غلظت بالای سدیم در نفرون و نفوذپذیری کم دیواره لوله جمع کننده به آب است. این اثرات توسط وازوپرسین، 3'،5'-آدنوزین مونوفسفات حلقوی و گیرنده های آدرنرژیک مجرای جمع کننده واسطه می شوند.