سیستم های واسطه میزبان را می توان به سیستم های سلولی و سیستم های واسطه هومورال تقسیم کرد. اولی به نوتروفیل ها، پلاکت ها، مونوسیت ها، ماکروفاژها، لنفوسیت ها، بازوفیل ها، ماست سل ها، سلول های دندریتیک و سلول های اندوتلیال اشاره دارد. سیستم مایع بدن یک سیستم مکمل و انعقادی است. اندوتوکسین بر روی سیستم ساقه ای اثر می کند. از یک طرف عملکرد دفاعی خود را ایفا می کند، از طرف دیگر باعث ایجاد برخی فرآیندهای پاتولوژیک می شود.
1. اثر بر سیستم مکمل
مولکولهای اندوتوکسین روی باکتریها، مولکولهای اندوتوکسین آزاد و آنالوگهای لیپید A میتوانند کمپلمان را فعال کنند، مکمل را از راههای کلاسیک و جایگزین فعال کنند، یک اثر پاسخ ایمنی طبیعی را ایفا کنند، و پاتوژنها و محصولات آنها را ببلعند. در فرآیند پاسخ ایمنی، می تواند پاسخ ایمنی اکتسابی را فعال کند، انواع سیتوکین ها را بیان کند و اثرات مفید و نامطلوبی را برای میزبان به همراه داشته باشد.
2. اثر بر سیستم انعقاد خون
اندوتوکسین می تواند بر سیستم انعقاد خون بدن تأثیر بگذارد و منجر به بروز انعقاد داخل عروقی منتشر شود. با مدلهای حیوانی، بدن انسان و آزمایشهای آزمایشگاهی ثابت شده است که اندوتوکسین میتواند فاکتور Hageman (فاکتور انعقاد III، فاکتور تماس) را فعال کند و مسیر انعقادی درونزا را فعال کند. از سوی دیگر، اندوتوکسین می تواند مسیر انعقادی اگزوژن را نیز فعال کند. فعالیت پیش انعقاد اندوتوکسین عمدتاً در لیپید A آشکار می شود. پس از غیرفعال شدن فعالیت اندوتوکسین توسط پلی میکسین B، اثر پیش انعقاد آن نیز از بین می رود.