LBP (پروتئین متصل شونده به لیپوپلی ساکارید) یک گلیکوپروتئین با وزن مولکولی نسبی 60000 است. ساختار پروتئینی آن پلی پپتیدی تک زنجیره ای با وزن مولکولی نسبی 5000 است که در بدن گلژی تحت واکنش گلیکوزیلاسیون قرار می گیرد و پس از آن در خون ترشح می شود. بلوغ برای تبدیل شدن به یک گلیکوپروتئین LBP در برابر حرارت مقاوم نیست و فعالیت آن معمولاً در دمای 50 درجه سانتیگراد پایدار است و حدود 50٪ از فعالیت آن بین 53 تا 56 درجه سانتیگراد از بین می رود. هنگامی که سرم موش یا LBP خالص موش تا دمای 59 درجه سانتیگراد گرم شد، فعالیت کاملاً از بین رفت. پلاسمای انسان به گرما حساس است. رایج ترین روش غیرفعال کردن کمپلمان (56 ℃، 30 دقیقه) می تواند منجر به از دست دادن 70٪ فعالیت بیولوژیکی LBP شود.

در حال حاضر، مشخص شده است که توالی اسید آمینه پروتئین LBP انسانی یک زنجیره پلی پپتیدی پروتئینی بالغ است که از یک پپتید توالی سیگنال با 25 باقیمانده اسید آمینه و 452 باقیمانده اسید آمینه تشکیل شده است. چهار سیستئین و پنج محل اتصال گلیکوزیلاسیون در زنجیره پلی پپتیدی وجود دارد که به ترتیب در 275~277، 325~327، 330~332361~363 و 369~371 از زنجیره پلی پپتیدی قرار دارند. ساختار پروتئین LBP خرگوش بسیار شبیه به انسان است. همچنین از یک زنجیره پلی پپتیدی آبگریز متشکل از 26 باقیمانده اسید آمینه و یک زنجیره پلی پپتیدی پروتئینی متشکل از 456 باقیمانده اسید آمینه تشکیل شده است. توالی اسید آمینه آن بسیار همولوگ با انسان است، با 69٪ از توالی اسید آمینه یکسان. توالی نوکلئوتیدی 78٪ سازگار است، اما فقط شامل 2 سیستئین و 3 محل اتصال گلیکوزیلاسیون است که به ترتیب در 275~277، 325~327 و 361~363 مکان قرار دارند. ترکیب فضایی شیمیایی LBP هنوز نامشخص است، که ممکن است شبیه BPI (پروتئین افزایش دهنده باکتری کش/نفوذپذیری) باشد.