LBP (پروتئین اتصال به لیپوپلی ساکارید) میل ترکیبی بالایی با لیپید A در ساختار LPS (لیپوپلی ساکارید) دارد که می تواند LPS را شناسایی کرده و به آن متصل کند تا کمپلکس LPS-LBP را تشکیل دهد.

از یک طرف، کمپلکس LBP-LPS می تواند LPS را به گیرنده های مولکولی غشایی CD14 (mCD14) منتقل کند. پس از تماس فیزیکی نزدیک بین LPS با ترکیب فضایی خاص و گیرنده Toll مانند 4 (TLR4) روی مونوسیت‌ها، ماکروفاژها، نوتروفیل‌ها و سایر سلول‌ها، می‌تواند TLR4 را وادار به دیمریزاسیون یا پلیمریزاسیون گیرنده برای تشکیل کمپلکس لیگاند-گیرنده، فعال کردن رونویسی چندگانه کند. فاکتورها از طریق واکنش آبشاری آنزیمی و ترویج بیان سایتوکین هایی مانند TNF-a، IL-1، IL-6 و واسطه های التهابی مانند کموکاین IL-8، اثر آگونیست را نشان می دهد و می تواند چسبندگی بین سلول ها را افزایش دهد. منجر به یک سری واکنش های پاتولوژیک (واکنش های التهابی) و واکنش های فیزیولوژیکی (واکنش هایی برای کشتن باکتری ها و حذف مولکول های اندوتوکسین) می شود. اگر ترکیب شیمیایی- فضایی LPS تماس فیزیکی نزدیک با TLR4 نداشته باشد، یک اثر متضاد است.

از سوی دیگر، برای سلول‌های بدون گیرنده mCD14، مانند سلول‌های اندوتلیال و سلول‌های اپیتلیال، لازم است که TLR4 روی سلول‌های اندوتلیال و سلول‌های اپیتلیال از طریق گیرنده محلول CD14 (sCD14) فعال شود و sCD14 با LPS-LBP ترکیب شود تا sCD14 را تشکیل دهد. کمپلکس سه تایی LBP-LPS که می تواند LPS را به mCD14 و سلول های اندوتلیال منتقل کند، یک سری اثرات بیولوژیکی (تب، واکنش التهابی، DIC و غیره) را از طریق TLR4 ایجاد می کند. علاوه بر این، سلول های پارانشیمی بدن مانند سلول های کبدی نیز گیرنده های mCD14 و TLR4 دارند که شبیه ماکروفاژها هستند. در غیاب CD14 و گیرنده های دیگر، LPS حتی می تواند مستقیماً TLR4 را برای ایجاد اثرات متصل کند، اما قدرت آن نسبتا ضعیف است.

LBP با اندوتوکسین ترکیب می‌شود و کمپلکس LPS-LBP را تشکیل می‌دهد و سپس با mCD14 یا sCD14 ترکیب می‌شود تا مونوسیت‌ها و سلول‌های اندوتلیال عروقی و غیره را تحریک کند و در نتیجه اثر فعال‌سازی اندوتوکسین ایجاد می‌کند که هم اثرات مفید و هم مضر برای بدن دارد. حمل و نقل فوق برگشت پذیر است. در این فرآیند، LBP به عنوان یک پروتئین حامل برای انتقال LPS به CD14 و سایر گیرنده ها عمل می کند. در واقع، LBP به عنوان یک کاتالیزور برای کاتالیز کردن ترکیب LPS و CD14 عمل می کند: یعنی، ناحیه N ترمینال LBP ابتدا با LPS دانه LPS ترکیب می شود تا آن را به مونومرها جدا کند تا مونومر LPS - کمپلکس LBP (مشابه زیرلایه) را تشکیل دهد. - کمپلکس آنزیمی)، و سپس با CD14 از طریق ناحیه C ترمینال LBP ترکیب می شود تا کمپلکس LPS-LBP-CD14 را تشکیل دهد. پس از انتقال، LBP از مجتمع جدا شد و در بازیافت عملکرد حمل و نقل آن شرکت کرد. به عبارت دیگر، LBP با عمل به عنوان یک کاتالیزور، ترکیب LPS و CD14 را کاتالیز می کند.