1. هنگام تعیین اندوتوکسین در خون، به انتخاب روش ها و معرف ها توجه کنید.

2. تهیه پلاسما یا سرم

به عنوان یک نمونه بالینی رایج، پلاسما نمونه اصلی است و میزان استفاده از آن بیش از 95٪ است. بنابراین، تهیه پلاسما به عنوان قسمت اصلی مایع بدن بسیار مهم است. به گفته داس، اندوتوکسین به طور کلی علاوه بر حالت آزاد به پلاکت ها متصل است، بنابراین بهتر است از پلاسمای حاوی تعداد زیادی پلاکت به عنوان نمونه استفاده شود. هنگام تهیه پلاسمای انسانی یا حیوانی، در حال حاضر، برای جلوگیری از آسیب سلولی، کشورهای خارجی عمدتاً از جداسازی در دمای پایین استفاده می کنند و از نمونه های پلاسما حاوی تعداد زیادی پلاکت استفاده می کنند، یعنی در شرایط جداسازی 4 ℃ 1000gx10 دقیقه یا 3000gx40 شرایط جداسازی ثانیه زمانی که سانتریفیوژ با دمای پایین وجود ندارد. انجام جداسازی با سرعت بالا و طولانی مدت در دمای معمولی مجاز نیست. علاوه بر این، هنگام جداسازی پلاسما یا سرم، باید از آلودگی باکتریایی خودداری شود.

تهیه سرم: برای جمع آوری خون از سرنگ بدون ضد انعقاد و انتقال آن به لوله سانتریفیوژ استفاده کنید و به مدت 30 دقیقه در حمام آب یخ با دمای 4 درجه سانتیگراد 1000 xg و 10 دقیقه برای سانتریفیوژ قرار دهید.

پس از جداسازی پلاسما یا سرم، در صورت عدم استفاده موقت، می توان آن را در دمای 80- درجه سانتیگراد منجمد کرد و در عرض 1 ماه استفاده کرد. توجه داشته باشید به منظور جلوگیری از جذب اندوتوکسین، لطفا از یک لوله آزمایش شیشه ای برای نگهداری استفاده کنید.

3. انواع و اثرات ضد انعقادها

در حین تهیه پلاسما، به دلیل افزودن برخی داروهای ضد انعقاد، نوع و مقدار ضد انعقادها تأثیر زیادی در میزان بهبودی دارد. به طور کلی، داروهای ضد انعقاد رایج عمدتاً شامل هپارین، سیترات سدیم و EDTA هستند که در میان آنها هپارین بیشترین استفاده را دارد. با این حال، ما می دانیم که مقدار زیادی هپارین با واکنش اندوتوکسین تداخل می کند، به ویژه برای روش گرمایش رقیق و روش استخراج کلروفرم، که سرعت بازیابی را کاهش می دهد، اما تاثیر کمتری بر روش PCA دارد، بنابراین مقدار هپارین اضافه شده است. و در طی آماده سازی پلاسما آزاد می شود تنها به 2~5 μ L/ml نیاز دارد.